Уявi гэты сьвет без блiзкiх людзей,
Без спраўджаных мараў тваiх i надзей.
Уявi, як зьнiкаеш у вольным бегу хвiлiн,
I ужо назаўжды - ты сам, ты адзiн.
Няўжо ніколі ня сыдзе смуга?
Няўжо нiколi не абрынецца сьцяна?
I ўжо нiколi не вярнуць!
I ўжо нiколi, нiкому, нiкога не ўратаваць!
У вагонь людскiх лёсаў дзьверы адчынi
Назiраючы зноў танец з вышынi
Мiж палаючых ценяў ты ўбачыш яе
Белакрылы анёл з неба падае
Няўжо ніколі ня сыдзе смуга?
Няўжо нiколi не абрынецца сьцяна?
I ўжо нiколi не вярнуць!
I ўжо нiколi, нiкому, нiкога не ўратаваць!
Самае простае, самае простае - жыцьцё нiбы ў сьне!
Няўжо ніколі ня сыдзе смуга?
Няўжо нiколi не абрынецца сьцяна?
I ўжо нiколi не вярнуць!
I ўжо нiколi, нiкому, нiкога не ўратаваць!