Вольны вецер напеў вольных песень табе,
Бор зялёны ўзьняў дружным гоманам,
Сонца полымем вызвала к слаўнай сяўбе,
Зоры веру ўлілі сілам зломаным.
Вецер гоніць над полем мінула гады
Абнаўленьня павевы расходзяцца,
Абнімае душу без граніц, назаўжды
Маці-радасьць, што лепшы дзень родзіцца.
...
Ў жыню, узьнімайце на моцных крылах,
Душы, сэрцы і думы заспаныя,
Выклiкайце гуцшей на на вялікі прасьцяг,
Сілу, ведзьмай-пятлёй не чапаную.
Рассылайце на край сьвет сваіх пасланцоў
Як с гнязда сакалиного соколаў.
Хай лятуць над курганами нашых гайцоў,
Хай грымяць весткай добраю ўвокала.