Сонца за хмаркамi ўраннi скрылася, болей ня свецiць,
Што ж ты мне сэрца паранiла, найдаражэйшая ў свеце,
Што ж ты мне сэрца паранiла, найдаражэйшая ў свеце...
Як жа мне, як жа развеяць хмарачак тых караваны,
Дзе ж мне нарваць таго зелля, каб загаiлiся раны,
Дзе ж мне нарваць таго зелля, каб загаiлiся раны...
Хмаркi развеюцца самi, ёсць вецярочак на тое
Сэрца ня сцiшу слязамi, ласкай тваёй супакою,
Сэрца ня сцiшу слязамi, ласкай тваёй супакою...
Сонца за хмаркамi ўраннi срылася, болей ня свецiць,
Што ж ты мне сэрца паранiла, найдаражэйшая у свеце,
Што ж ты мне сэрца паранiла - скрылася сонца, ня свецiць,
Што ж ты мне сэрца паранiла, найдаражэйшая ў свеце...