Радзіма.
Сінія вочы ад слёз сталі шэрымі, быццам пакрыліся ільдом.
Не дзіўна, бо тут адні бясконцыя зімы.
Адно толькі гора і жах.
Я й сам плачу, бо бачу счарнелы, знявечаны твар Радзімы.
І рукі яе ў кайданах.
Кат і ягоныя служкі даўно здзекваюцца над ёй,
А той, хто моўчкі на гэта глядзіць - цвік у яе труну.
Сінія вочы маёй Радзімы поўняцца шэрай імжой.
І з ёю разам ад нясцерпнага болю і я стагну.
Дык возьмем жа, браце, у рукі зброю,
Катаў - на ліхтары!
Ім не адняць нашу мрою!
Возьмем жа, браце, у рукі зброю,
Пусцім варожую кроў!
І шэрыя вочы нашай Радзімы
Сінімі стануць зноў..
Rodina.
Blue eyes tears began to gray, as if covered with ice.
Not surprising, because here some endless winter.
One only grief and horror.
I myself crying, because I see the blackened, distorted face of the motherland.
And her hands were shackled.
The executioner and his servants for a long time mocking her,
And the one who looks at it in silence - a nail in its coffin.
The blue eyes of my homeland are filled with gray rain.
And with her from the unbearable pain and I groan.
So take the brother in arms,
Executioners - on the lights!
They do not take away our dream!
Let the brother in arms,
Let the enemy's blood!
And gray eyes of our homeland
Blue will be back ..
