Шлёпанцы і шорты,
Польская мяжа.
Мой нумар пашпорту
Хто табе сказаў?
Не забудзься візу,
Скокні ў дз’юці-фры.
Мэта пераезду –
Рок’н’рол – турызм.
Штогод я ў чаканні ліпеньскіх дзён,
Я ведаю – нас чакае і ён.
Не Крым, не Егіпет і не Таганрог,
Мы едзем, мы едзем у Гарадок.
У тым Гарадку ёсьць загадкавы бор.
Нібы Дзед Мароз, там жыве рок-н-рол.
Таму вельмі шмат беларускіх дарог
Вяртае, вяртаецца ў Гарадок.
Усё, што патрэбна сёння для шчасця –
Вечарам –лес, ранкам – да кілер-маці.
Без розніцы- хмары, дождж альбо спёка.
Я сёньня на сцэне, я бачу далёка.
Ёсць рэчы, якія не зменяць гады.
Змяняюцца людзі, піва, гурты.
Але не з-за гэтага і не таму
Завіслі, завіслі, завісьлі мы ў Гарадку.
Усё нармальна, экстрэмальна,
але прымальна для нас.
Ёсць прычына – усё магчыма
зараз і тут на Басах!