Вецер нёс ўсё хутчэй
Мой лісток ўсё вышэй
Павольна праносіць
Мой човен праз восень
Насустрач чароўным,
Каханнем раптоўным,
Павольна праносіць
Мой човен праз восень
Неадкрытая зямля,
Восеньскі чырвоны сцяг -
Кропка накірунку
І паратунку
Ад позіркаў людзей
Нібы доўгі нудны дзень
Захапляе пакрысе,
Пакуль дні мінаюць
На паляванні
За полымем ў вачах
За полымем ў вачах
Марыў уцячы з джунгляў гарадскіх,
Абыякавых позіркаў людскіх
Дзень змяняе ноч, ноч змяняе дзень -
Усё больш і больш ледзьве жывых людзей
Крылы за спіной, полымя ў вачах -
Нібы ўсё памерла, ў думках нейкі жах
Уцякаю я з нежывой зямлі,
Дзе кіруюць вірам дурні-каралі
Дзень за днём ідуць, ў галаве жывуць,
Чую голас ў галаве забытых мар
Гэта той музей, храм былых надзей
Іх дарма гукаць - не вярнеш назад
Нібы я знайшоў, тое, што даўно,
Нібы кожны дзень, кожны дзень шукаў
Кожны дзень - як падарунак лёсу
Мой лісток нясе мяне далей і далей