Heç nə ilə əvəz olunmur əzablar soyuq zirzəmidə,
Son ümidlərim də batdı azadlığım batan gəmidə.
Hər gün qətliam, nə isə, mən yenə təxirə salınmışam,
Səhər-axşam eyni işgəncə, eyni əzab, yox inam.
Mühakiməsiz ölüm hökmləri, onun qurbanları yazıq,
Onun qurbanları biz, hər kəs bizdən narazı.
Qəhrəmanlara dağ çəkildi, damğa vurulub öldürüldü,
Şəhidlər vətən xaini kimi tanındı, görüldü,
Bölündü qəlblər, cəsədlərdən divarlar hörüldü.
Mən sürgündəyəm, dost, mənimçün də hökm verildi...
Səbəbini bilirsən: yazdıqlarım və yazmadıqlarım,
Bu məktubu da yandır, haqqında heç nə yazma bunların.
Katorqada rejim ağır, dərd üstünə yığır dərd,
Biz buralara nabələd, şaxta kəsir sərt,
Hətta yağır dərd yağışlarla.
Bağışla da, yazdıqlarım yıxır, qəlbi dağıdır,
Sıxır qəlbi ağrıdır.
Repressiya qəribə mühitə bağlıdır inan ki,
Burda olmayıb dostluq və sevgi,
Nə musiqi, nə şeiriyyat,
Nə də həyat olmayıb sanki... Ничего не заменяется страданием в холодном подвале,
Мои последние надежды укунули на тонущем корабле.
Я был отложен каждый день, и я снова отложен,
Те же пытки утром и вечер, такое же наказание, без убеждения.
Без осуждающих смертей его жертвы написаны,
Его жертвы недовольны нами.
Главными героями были доставлены в героев, штамп был убит,
Мученики были признаны предателем, видимым,
Сердца были разделены, стены были построены.
Я в изгнании, друг, Misman был оценен ...
Вы знаете почему: я пишу и пишу,
На этом письме ничего не пишите.
Режим в отмене скорбит, боль собирается на вершине неприятностей,
Мы жесткие, в морозе мороза,
Даже дождь в беде с дождями.
Извините, я написал, я упал, уничтожил его сердце,
Сжатое сердце болит.
Репрессии считают, что связано с странной средой
Вот не друзья и любовь,
Какая музыка, ни поэзия,
Ни жизни не было ... | |
