Пад дажджом ушчэнт прамоклі мы,
Адлюстроўваемся вокнамі,
Робім усё як наракалі –
Мы ўцякалі, уцякалі.
Сэрцы адмяралі годы нам,
Не пакінулі ніводнага
На сваёй фальшывай хвалі.
Мы ўцякалі, уцякалі.
Пакаленне непакораных,
Толькі ў вочы глядзець сорамна,
Мы не з медзі і не з сталі,
Мы ўцякалі, уцякалі.
Шкадаваць ужо не варта нас,
Бо занадта мы ўпартыя.
Зямля гарэла пад нагамі,
Мы ўцякалі, уцякалі.
Болевы парог заніжаны,
Кожны трэці быў пакрыўджаны
З раззлаванай воўчай стаі.
Мы ўцякалі, уцякалі.
І на п’едыстальным фінішы
Мы наўмысна не спыніліся,
Так мы выражылі самі,
Мы ўцякалі, уцякалі.
Ногі ў рэшту мы здзіралі,
На парады зневажалі,
Так мы вырашылі самі,
Мы ўцякалі, уцякалі.
І пад белымі сцягамі,
Роўнымі шэрагамі
У далоні мы пляскалі
І уцякалі, уцякалі.
In the rain we were completely wet,
Displayed by windows,
We do everything as complained -
We ran away, ran away.
Hearts measured our years,
No one was left
On its false wave.
We ran away, ran away.
A generation of the unconquered,
Only in the eyes to look ashamed,
We are not made of copper or steel,
We ran away, ran away.
We should no longer be sorry,
After all, we are too stubborn.
The earth burned underfoot,
We ran away, ran away.
The pain threshold is lowered,
Every third was offended
From an angry wolf pack.
We ran away, ran away.
And at the pedestal finish
We didn't stop on purpose,
So we expressed ourselves,
We ran away, ran away.
Legs in the rest we ripped off,
The advice was insulted,
So we decided for ourselves,
We ran away, ran away.
And under the white flags,
In equal rows
We clapped our hands
And ran away, ran away. Смотрите также: | |
