Навакольле ў сутоньні тоне,
Цемра лезе праз падваконьне,
Лезе ў душу ды сьлепіць вочы.
Цемра хоча, каб гэтае ночы
Не было. Ні сьвятла, ні надзеі,
Каб ня ведалі, хто мы і дзе мы.
Каб дарогу згубілі ў змроку.
І каб ні духу. Ні руху. Ні кроку.
Цемра хоча, каб ціха сядзелі па норах,
Каб палохаў газэтны шолах,
Каб са страху нам замкнула мову,
Каб забыліся простыя словы.
Толькі гэтак ня будзе, браце,
Каб нам у норах са страху памерці!
Ніколі цемра сьвятла ня згасіць!
Сьвятло ў цемры заўсёды сьвеціць!
Сьвеціць сьвятло ў цемры,
І цемра сьвятла ня згасіць!
Толькі гэтак ня будзе, браце,
Каб нам у норах са страху памерці!
Ніколі цемра сьвятла ня згасіць!
Сьвятло ў цемры заўсёды сьвеціць!