ჯერ არასდროს არ შობილა მთვარე ასე წყნარი!
მდუმარებით შემოსილი შეღამების ქნარი
ქროლვით იწვევს ცისფერ ლანდებს და ხეებში აქსოვს…
ასე ჩუმი, ასე ნაზი ჯერ ცა მე არ მახსოვს!
მთვარე თითქოს ზამბახია შუქთა მკრთალი მძივით,
და, მის შუქში გახვეული მსუბუქ სიზმარივით,
მოჩანს მტკვარი და მეტეხი თეთრად მოელვარე…
ოჰ! არასდროს არ შობილა ასე ნაზი მთვარე!
აქ ჩემს ახლო აკაკის ლანდს სძინავს მეფურ ძილით,
აქ მწუხარე სასაფლაოს, ვარდით და გვირილით,
ეფინება ვარსკვლავების კრთომა მხიარული,
ბარათაშვილს აქ უყვარდა ობლად სიარული…
და მეც მოვკვდე სიმღერებში ტბის სევდიან გედად,
ოღონდ ვთქვა, თუ ღამემ სულში როგორ ჩაიხედა,
თუ სიზმარმა ვით შეისხა ციდან ცამდე ფრთები,
და გაშალა ოცნებათა ლურჯი იალქნები;
თუ სიკვდილის სიახლოვე როგორ ასხვაფერებს
მომაკვდავი გედის ჰანგთა ვარდებს და ჩანჩქერებს,
თუ როგორ ვგრძნობ, რომ სულისთვის, ამ ზღვამ რომ აღზარდა,
სიკვდილის გზა არ-რა არის, ვარდისფერ გზის გარდა;
რომ ამ გზაზე ზღაპარია მგოსანთ სითამამე,
რომ არასდროს არ ყოფილა ასე ჩუმი ღამე,
რომ, აჩრდილნო, მე თქვენს ახლო სიკვდილს ვეგებები,
რომ მეფე ვარ და მგოსანი და სიმღერით ვკვდები,
რომ წაჰყვება საუკუნეს თქვენთან ჩემი ქნარი…
ჯერ არასდროს არ შობილა მთვარე ასე წყნარი! Никогда не был рожден на Луне так тихо!
Одетые в тишине sheghamebis арфы
Коньки о причинах и синих тени деревьев aksovs ...
Так спокоен, так что мягкий, но я не могу вспомнить небо!
Луна, казалось mdzi zambakhia shukta Пале,
И, в свете ее обернутой в свете, как сон,
Над рекой и сверкающий белый Метехи ...
О! Никогда не родился такой нежный луна!
Вот мой самый близкий параллельно его королевской тени заснул,
Здесь печальное кладбище, розы и ромашки,
Знаменитости поглотит подергивание смешно,
Бараташвили сироты любил ходить здесь ...
И я умру пение в печальном лебедя озера,
После говоря, как ночь Заглянув в душу,
Если сон захлопали крылья с неба,
И разбили его мечты синие паруса;
Если близость к askhvaperebs смерти
Умирающий лебедь розы мелодий и водопадов,
Как я чувствую к, выращены на берегу моря,
Смерть не так-то, что румяная дорога;
Таким образом, это сказка мужество поэтов,
Я никогда не был так спокоен ночи,
Тени, рядом с тобой я встречаю смерть,
Я король и поэт и умереть пение,
Моя лира, которые идут прямо с вами на протяжении веков ...
Никогда не был рожден на Луне так тихо! | |
