ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪ ﻋﺠﺐ ﺻﺒﺮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ
ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺑﻮﯾﯽ ﺍﺯ ﯾﻮﺳﻒ ﻧﺒﺮﺩﻡ
ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ، ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺭﺍ، ﺩﺳﺘﺖ ﺳﭙﺮﺩﻡ
ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪ ﻋﺠﺐ ﺻﺒﺮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﻭﻗﺖ ﺩﯾﺪﺍﺭ
ﮐﻮ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺭﮔﺒﺎﺭ
ﭼﻮﻥ ﺁﺧﺮﺵ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﺵ ﯾﮏ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ...
ﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭﺍﯼ ...
ﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺑﮕﻮ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﯿﺴﺘﯽ ﻭﺍﯼ ...
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺯ ﺧﻮﯾﺸﻢ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﻭﺍﯼ
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﻦ ﺑﺎﺵ
ﺍﯼ ﻭﺍﯼ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ
ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪ ﻋﺠﺐ ﻣﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﯼ ﺩﻟﺖ ﺩﺍﺷﺖ
ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻦ ﻫﻢ ﺟﺎﻥ ﺭﺳﺪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﻝ
ﻣﻦ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺩﻝ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﻝ ...
ﻣﻦ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺩﻝ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﻝ