Πάνται η ίδια ιστορία επαναλάμβανεται
Και είναι το φινάλε τραγικό
Για όλα φταίει η καρδιά μου που παραμυθιάζεται
Και στο τέλος την πληρώνω εγώ...
Κάθε φορά που σε πιστεύω και μ' αδειάζεις
Κάθε φορά που την καρδιά μου κομματιάζεις
Που σε χρειάζομαι μα εσύ απουσιάζεις
Σε κλάματα ξεσπώ...
Κάθε φορά που τα όνειρά μου καπελώνεις
Κάθε φορά που με ξεχνάς και με πληγώνεις
Και μ' ένα ψέμα σου μετά μ 'αποτελειώνεις
Θυμώνω ως το θεό...
Θεέ μου γιατί μου έδωσες γιατί ?
Μία καρδιά από γυαλί ?
Που όταν ματώνω θεέ μου σπάει
Θρύψαλα γίνεται σκορπάει.
Τι σου έχω κάνει πες μου πια ?
Και μου 'δωσες τέτοια καρδιά?
Πώς τα κομμάτια της θα ενώσω ?
Αγάπη ποια να ξανανιώσω?
Για όλα φταίει η καρδιά μου που εύκολα ανοίγεται
Και ο καθένας την εξαπατά...
Και στο τέλος πάντα τρέχω όταν απελπίζεται
Να μαζέψω τα ασημάζευτα...