Белая шчырасць кароў.
Нямоглыя грудзі матулі.
Я — немаўля: кроў...
хтосьці да сэрца туліць.
Неба:
пастух плыве,
за небасхілам кароўкі.
«Лізанька!» — хтось заве...
Вуснамі хоць — у броўкі...
Неба? —
блакіт вачэй.
Першы харэй мой: ма-ма!
я
м
б
па шчацэ цячэ: сля-за
каляная.
Жаўранчыхі крычаць,
іхняе жыта зжалі.
Жаўранкі маўчаць,
як зерня ў рот набралі:
чый гэта анёл,
голас такі гарачы?
Чыё гэта птушанё
па-беларуску плача?
(Анатоль Сыс, "Алаіза")
Белые искренности коров.
Топливный грудь мама.
Я - детка: кровь ...
кто-то в сердце тура.
Небеса:
Овчарки плавают,
Над метками неба.
"Лизнка!" - Кто-то звонит ...
Губы Хотя - в Бровках ...
Небеса? -
Голубые глаза.
Сначала сельдь моя: Ma-ma!
я
м`
преступник
На щеке течет: слепо
Купон.
Javransya кричать,
Их ржана солгала.
Javrants молчит,
Как забил зерно во рту:
Чья Ангел,
Голос такой горячий?
Чья Нитти
Белорусские крики?
(Anatoly Sys, "Aloiz")
