(чытае Віталь Рыжкоў)
Калі-небудзь я пасмяюся з гэтага ўсяго –
о так, мы ўсе тады нарабілі столькі глупстваў,
жыццё змяняецца, мы
змяняемся разам з ім,
чыгунныя пласціны ў ключыцах спайваюць
косці намёртва, вось так
жывуць сапраўдныя паэты,
абрастаючы побытам, нібы тлушчам,
вось так паэты
кладуцца пад блядскую паэзію,
прадаюцца ёй, вось так
з нармальных мужыкоў
робяць паэтаў.
Калі-небудзь яна ўсё зразумее,
вядома, зразумее, што тут
разумець насамрэч –
рваныя мною кашулі,
пабіты ёю посуд,
вось так жывуць сапраўдныя паэты –
ані намёку на прыстойнасць,
прыстойнасць
прыдумалі
лібералы,
хай спачатку паспрабуюць жыць
як сапраўдныя паэты, ну, як яно –
шкада сябе? праўда ж,
шкада сябе? вось менавіта так
яны і жывуць – сапраўдныя паэты,
ага – менавіта так, сапраўднае жыццё,
сапраўдныя паэты.
Сапраўдныя слухачы,
тыя, хто слухае,
тыя, хто разумее, так – менавіта яны,
заўжды падтрымаюць і зразумеюць,
калі ты кажаш ім – госпад,
гэты пастух слабых, ён
памятае пра вас,
ён пастух, яму
што зіма, што лета –
адзін хуй, –
яны рэагуюць толькі на хуй.
Калі я кажу ёй – я
хачу з табой памерці,
яна слухае не да канца,
яна зусім нічога
не ведае пра смерць, так
жа, як і я нічога не ведаю
пра жыццё.
Калі-небудзь усё стане
на свае месцы.
Боль – панятак, што
залежыць ад часу,
а час працуе на нас.
Спаленыя знутры пакоі бардэляў,
менструальная кроў на рэвалюцыйных сцягах,
адсутнасць сумневаў,
адсутнасць успамінаў,
адсутнасць магчымасці нешта змяніць –
вось так жывуць сапраўдныя паэты,
вось так паміраюць сапраўдныя сволачы. (Читает Виталий Рыжков)
Когда-нибудь я смеюсь от этого целого -
О да, мы все сделали столько глупостей
Жизнь меняется, мы
изменены вместе с ним
Чугунные плиты в камиотеров, чтобы сравнить
Кости огня, это так
живые подлинные поэты,
выбрано жизнью, как будто толстый,
Это так поэты
идти под роскошную поэзию
Продал ее, это так
От нормальных мужчин
сделать поэты.
Когда-нибудь она поймет все
Конечно, поймет, что здесь
действительно понять -
Рэй мне рубашки,
съесть ее посуда,
Вот настоящие поэты -
Ани намекает на порядочность
порядочность
изобретенный
Либералы,
Пусть сначала постарайся жить
Как подлинные поэты, ну как это -
извините себя? Правда в том
извините себя? Это так
Они живут - подлинные поэты,
Да, ровно да, настоящая жизнь,
Подлинные поэты.
Истинные слушатели
те, кто слушает,
Те, кто понимает путь - они есть,
всегда поддерживать и реализую
Если вы говорите им - Господь,
Этот пастух слабый, он
помнит о вас,
Он пастух, к нему
эта зима, что лето -
один член -
Они реагируют только на член.
Когда я говорю ей - я
хочу умереть с тобой
Она слушает не конец,
Она совсем не
не знает о смерти, так
так же, как я ничего не знаю
про жизнь.
Когда-нибудь все будет
на место.
Боль - понятие, что
зависит от времени
Время бегая на нас.
Сгорел из комнаты борделей,
Менструальная кровь на революционных флагах,
отсутствие сомнений
отсутствие воспоминаний,
отсутствие возможности что-то изменить -
Здесь они живут настоящими поэтами,
Это так умирает настоящие ублюдки. | |
