Өзге емес, өзім айтам өз жайымда,Жүрегім жалын аткан сөз дайында.Тереңде тұнып жатқан дауыл күйді Тербетіп, тулатып бір қозғайын да…
Аманжол Рақымжанның Қасымымын,Мен қалған бір атаның ғасырымын.Біреуге жұртта қалған жасығымын,Біреуге аспандағы асылымын.Шарлаған жолым жатыр жер бетінде,Көрінер көлеңкесі келбетімде.
Қай жерде үзіледі қайран сапар,
Түйін боп өмірімнің бір шетінде?
Сол жерге қалармын ба мәңгі тоқтап,Жоғалып жер бетінен сүрлеу-соқпақ?
Немесе бастармын ба екінші өмір,Жалынды жыр жолында қызыл шоқ қап?
Дүние, жалт-жұлт еткен кең мекенім,Көре алмай көп жерінді мен кетемін.Арпалыс алақұйын заманалар Арбасып тұрып алды, мен не етемін?!
Өмір жоқ түскен жерде бір арнаға, Көп күттім, көп тіледім құмарлана.Қайтейін, жетер емес қысқа өмірім,Алыстан көрінгенмен мұңарлана.
Сен неткен бақытты едің, келер ұрпак,
Қараймын елесіңе мен таңырқап.Жаңғыртып жер сарайын сен келгенде,
Көрпемді мен жатармын қырда қымтап.
Жүзінде кәрі жердің әжімі көп,
Ізімді табарсындар әзер іздеп.Оқырсың сонда, мүмкін, бұл жырымды,«
Досың да, туысың да біздерміз», – деп.
Ризамын туғаныма адам болып,Өкінбен қаламын деп бір күн солып.Адамзат сапарының мейманымыз Бір мезет жер бетіне кетер соғып. Екі көз – екі жұлдыз мандайдағы,Көруші ең қүбылысты кай-кайдағы.Япырмай, сен де бір күн сөнермісің Қап-қара түнек болып маңайдағы?! Өкінбен мен де бір күн өлемін деп,Өкінем ұқсата алмай келемін деп.Күніне жүз ойланып, мың толғанам,Өзіммен бірге өлмесін өлеңім деп.Барым да, бақытым да осы өлеңім,Жақыным, жүрегімнің досы өлеңім.Өмірге келгенім жоқ бостан-босқа,Мен қайтіп босқа жасап, босқа өлемін?!
Гүрілдеп жалын атқан кеудем – көрік,
Сөз соғам құлашымды еркін керіп.Суарып шынықтырам күйге малып,Болсын деп әрі әдемі, әрі берік. Құя алман үгітілген балшық өлең,Көңілімде көл жасаман тамшыменен.Серінің семсеріндей сертке таққан Өлеңнің өткірін бір алшы менен.Ежелден еркебұлан Қасым едім,Бұлқына тасып едім, басып едім.Жүзім – жаз, көңілім – көктем, кең пейілді,Жақсының жүрегіне ғашық едім.
Сөзім – жыр, лебізім – күй, ерке едім,Өз жерім, өз елімде еркеледім.Өмірдің алтын сарай аспанына Қиялым қақты қанат ерте менің. Кең жайдым құлашымды дүниеге,Білдім мен қайғыра да, сүйіне де Әйтеуір, әрі-сәрі болғаным жоқ,Ұқтым мен көңілімнің күйі неде… Аяған жүрегім жоқ жолдасымнан, Сый көрді небір сараң мол Қасымнан.Жолдастың жүзін қайта алдым жинап,
Айрылсам ала көңіл он досымнан.Қасыммын, сол баяғы бір Қасыммын,Бақытын ойламаймын құр басымның.
Тымырсық түнек болсаң – дұшпаныңмын,
Ақ көңіл адал болсаң – сырласыңмын.
Боламын ақын Қасым әлі д Ни о ком больше, я расскажу вам о себе, Приготовь слово, которое зажжет мое сердце. Позволь мне встряхнуть бурю, которая тонет в глубине, и разжечь ее ...
Я Касым Аманжол Рахимжан, я ровесник остальных моих предков.
Интересно, где закончится поездка,
В какой-то момент моей жизни как узел?
Останусь ли я там навсегда, Я погибну с лица земли?
Или начну вторую жизнь, красный букет на стезе зажигательной песни?
Мир, мое необъятное, сияющее место, Я оставлю много мест, которых не вижу ... Ладони Арпалиса застряли в колеснице, что мне делать ?!
Где нет жизни, там есть канал, я долго ждала, очень желала, я страстная ... К сожалению, моей короткой жизни мало, издали выгляжу грустной.
Как вы были счастливы, следующее поколение,
Я с изумлением смотрю на ваше привидение.
Я кладу одеяло на гребень.
На самом деле на старом месте много морщин,
Они с трудом могут меня найти. Вы там читаете, может, это миф ".
Мы ваши друзья и родственники », - сказал он.
Я благодарен за то, что родился человеком, я хотел бы остаться с сожалением на один день Наш гость человеческого путешествия Неожиданно он упал на землю. Два глаза - две звезды в мандале, Где самый зритель провидец. Знаешь ли ты, что однажды ты выйдешь в темноту ?! Я сожалею, что однажды умру, я сожалею, что не могу подражать этому. Я думаю по сто раз в день, мне тысяча лет, я хочу петь с ним, я хочу умереть с ним. Все мои счастье эта песня, друг мой, друг моего сердца. Напрасно ожил, вернулся. Зря умру ?!
Моя ревущая грудь прекрасна,
Когда я говорю, я свободно вытягиваю руки, поливаю и укрепляю их, чтобы они были красивыми и сильными. Тертая немецкая песня, С каплей, которая делает озеро в моем сердце, С острым мечом стихотворения, которое я вложил в свое сердце, как меч сержанта.
Мои слова - песня, мои слова - настроение, я был человеком, меня баловали на своей земле, в моей стране, мои золотые крылья летели в небо золотого дворца жизни. Я родился, я знал, мне было грустно, я был счастлив, мне было грустно, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив , Я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив, я был счастлив.
Если я потеряю десять друзей, я в таком же настроении. Меня не волнует мое счастье.
Если ты темный, я твой враг,
Если честно, распишу.
Я буду поэтом Касым еще буду Смотрите также: | |
