Нашы ворагі гатовы: крыжакі стаяць ля муру.
Эх, нямецкія сабакі, хочуць дзерці нашу скуру!
Алебарды навастрылі, шастапёры паўздымалі,
З кім змагацца яны будуць, ім магістры не сказалі.
Бо каб ведалі імя, паўцякалі б з поля бою:
Ніхто з рыцараў ня марыў разьвітацца з галавою.
Бо крыжацкую навалу – той славуты шыхт нямецкі –
Зь зямлёй заўжды раўняў наш Давыдзе Гарадзенскі.
Помніць яго бацька Нёман, помніць нашая зямля,
Помняць людзі ў Гародні, помніць і Нямеччына.
Не шкадуючы жыцьця, замак свой ён бараніў,
А ў паходзе на крыжакаў іх бязьлітасна лупіў.
Наш Давыдзе - гэта шчыт на заходнім рубяжы,
А ў пагоні – гэта меч, якім ворага сячы.
У Гародні ёсьць свой слаўны наш герой,
Які праз стагодзьдзі павядзе ў бой!
Наш герой павядзе ў бой!
Наш герой павядзе ў бой!
Наш герой павядзе ў бой!
Наш герой павядзе ў бой!
Наши враги готовы: крестоносцы стоят около Мура.
О, немецкие собаки, хотят сократить нашу кожу!
Olbards переполняет, shashtopore срывы,
С кем они будут бороться с ними, мастера не сказали.
В конце концов, знать имя, целенаправленный с поля боя:
Ни один из рыцарей не не снится Дивин к голове.
В конце концов, Crossman Navalov - знаменитый Shicht немецкий -
С Землей всегда Раксом нашего Дэвида Гродно.
Помни его отец Неман, помните нашу землю,
Помните, люди в Гродно, помните и Германия.
Не жалейте жизнь, его замок, он защищал,
И в кампании по крестоносцам rylling их.
Наш Давид - щит на западном рубеже,
И в погоне - это меч, которого противник будет сидеть.
В Гродно его великолепный наш герой,
Который через век будет вести себя в бою!
Наш герой будет вести себя в бою!
Наш герой будет вести себя в бою!
Наш герой будет вести себя в битве!
Наш герой будет вести себя в бою!
