Longue distance a entre nu,
Peintre peindre la douleur,
Deux coeur pas longtemps,
Itineraire Mensk-Paris.
Хвалі мора кранаюць нашы рукі, твары,
На небасхіле ярка свецяць зоркі-мары.
Соль на вуснах, выразна бачу я абрысы
І крохкасьць рук, і жаноцкасць твайго твару рысаў.
Мае пачуцьці, чуеш: гэта маё сэрца б'ецца,
Бакал віном чырвоным хутка яшчэ раз нальецца.
У тваіх вачах я бачу сумесь мора зь небам,
Я з табою, час ляціць і няважна, дзе мы.
Ты трымаеш за руку мяне пяшчотна вельмі,
Мы паляцім з табой за хмары разам, толькі вер мне.
Нас абдымае вецер, ён наш сябра верны,
Мэлёдыя ў вушах гучыць, гэта ён, напэўна.
Мы вітаем неба, мы вітаем мора,
Прад сабою бачым толькі велькую прастору.
Мы вартыя з табою быць героямі карцін,
Цяпер твая чарга, што ты скажаш мне, Катрын?
Longue distance a entre nu,
Peintre peindre la douleur,
Deux coeur pas longtemps,
Itineraire Mensk-Paris.
Ты мая муза, прыходзіш толькі ў час натхненьня,
То ты спакуса, то толькі радасьць на імгненьне.
Ты толькі колер, што іскрыцца ў вясёлцы,
Не трэба болей, бо патухне нават сонца.
Ты толькі слухай, вынікі ўжо ўласна,
Гэта ня куля, што страляе ў няшчасных.
Гэта твой шанец, які зьнікае на хвіліну,
Апошні танец, я буду жыць, я не загіну.
Тут бераг Крыму, а там ужо і невядома,
Адна хвіліна - і потым будзем мы ўжо дома.
Адна гадзіна - і мы сустрэнемся ў снах,
Адно імгненьне - і я адзін, і ты адна.
Дай мне руку і абдымі мяне мацней,
Глядзі вакол: нідзе няма ўжо людзей.
Два сэрцы разам, два сэрцы б'юцца роўна ў такт,
І толькі фразы малюе на душы мастак.
Longue distance a entre nu,
Peintre peindre la douleur,
Deux coeur pas longtemps,
Itineraire Mensk-Paris.
Мінаюць дні, пакрысе зьмяняемся і мы,
Зьнікаюць фарбы, я бачу прад сабой агні.
Я пасярод натоўпу, дзе няма цябе,
Я пасярод Сусьвету, я пасярод сябе.
Я адчуваю водар, а ў думках - ты,
Ня трэба болей паліць за сабой масты.
Спыніся, стой! І падумай, што там было,
А тыя сьцежкі, напэўна ўжо замяло.
Я ў цэнтры Менску, і марамі ўвесь з табой,
Ты ў Парыжы і ведай, што я цалкам твой.
Паміж намі Варшава, паміж намі Берлін,
Ты ў Парыжы адна, а я ў Менску адзін.
Я на Нямізе, ну а ты на Пон дэ Ар,
Былі мы разам, а цяпер вось час настаў.
Нам ня трэба спрэчак, нам ня трэба візаў,
Я на Пон дэ Ар, ну а ты на Нямізе. Longue distance a entre nu,
Peintre peindre la douleur,
Deux coeur pas longtemps,
Itineraire Mensk-Paris.
Sea waves touch our hands, face,
In the sky bright stars shine-dream.
Salt on his lips, clearly see the outlines of
And krohkasts hand, and feminine characteristics of your face.
My feelings, you hear: it is my heart beating,
A glass of red wine quickly once again pour.
In your eyes I see a mixture with air of the sea,
I am with you, time flies and it does not matter where we are.
You hold me gently by the hand very,
We'll fly with you over the clouds together, just trust me.
We were hugging the wind, he was a true friend of ours,
The melody in the ears it sounds, this is it, I guess.
We welcome the sky, we welcome the sea,
Before him only to see great space.
We deserve to be with you heroes of the paintings,
Now it's your turn, what do you say to me, Catherine?
Longue distance a entre nu,
Peintre peindre la douleur,
Deux coeur pas longtemps,
Itineraire Mensk-Paris.
You're my muse, come only during inspiration,
Then you're tempted, it is only the joy of a moment.
You're the only color that sparkle in the rainbow,
No more, as even the sun goes out.
You just listen, the results have actually
This is not a bullet that shoots accidents.
This is your chance, which disappears for a moment,
Last dance, I will live, I will not die.
Here the coast of the Crimea, and there are already known,
One minute - and then we will be at home.
One hour - and we will meet in dreams,
One moment - and I am one, and you alone.
Give me your hand and hold me tight,
Look around: there is no longer anywhere people.
Two hearts together two hearts beating in rhythm exactly,
And only the phrase draws on the artist's soul.
Longue distance a entre nu,
Peintre peindre la douleur,
Deux coeur pas longtemps,
Itineraire Mensk-Paris.
As days go by, gradually transformed, and we,
Fade colors, I see in front of the fire.
I'm in the middle of the crowd, without you,
I'm in the middle of the universe, I am in the midst of you.
I feel the flavor and thoughts - you,
No more smoking in bridges.
Stop, stop! And I think that there was,
And those paths must have already been covered.
I'm in the center of Minsk, and all the dreams to you,
You're in Paris and know that I'm all yours.
Warsaw between us, between us Berlin
You're in Paris alone, and I am in Minsk alone.
I'm on Nemiga, well, you're on the Pont de Ap
We were together, and now the time has come.
We do not argue, we do not need a visa,
I'm on the Pont de Ar, well, you're on the Nemiga. | |
