Yfir Borgina
Ó hve ég er orðinn einn
en fel það fyrir þér.
Hljótt harm minn ber.
Veit hvað gerir mér gott en illa get
hætt við götunnar seið.
Eyk mína neyð.
Ég reika af stað en þungt er skref
því sprottið upp hefur borg.
Með mannlaus torg.
Sem birgir mér sýn og heftir för
húsin hratt fjölga sér.
Ég fastur er.
Ef ég gæti komist út til þín
yfir borgina
og fundið leið.
Til að komast aftur heim til þín
í gegnum borgina
ég brýt mér leið.
Reyni að elta þann veg sem vinsæll er
en flljótt hann leikur mig grátt.
Ég tapa átt.
Ó hve ég er orðinn einn
vildi ég væri með þér.
Nú harm minn kveð.
Ef ég gæti komist út til þín
yfir borgina
og fundið leið.
Til að komast aftur heim til þín
í gegnum borgina
ég brýt mér leið.
Ef ég gæti komist heim til þín
yfir borgina...
Over the city
Oh how i am alone
but hide it from you.
Silently carry my sorrow
Knows what does me good but hardly can
stop the streets encantess.
Increases my distress
I wander along but heavily step
because the city has sprung up.
With empty streets.
Which disturbs my vision and restricts my movement
the houses rapidly multiply.
Stuck I am.
If I could get out to you
over the city
and find a way.
To get back to you
through the city
I will break my way.
Trying to track the way that is most popular
but fast it deceives me.
I lose direction.
Oh how i am alone
wish I was with you.
Now my sorrows i say.
If I could get out to you
over the city
and find a way.
To get back to you
through the city
I will break my way.
If I could come to you
over the city...
