Слова: Ж.Бранавiцкая, В.Козел
Музыка: М.Пташнiкаў, А.Крышчановіч
Надмагільле зыркае бляскам –
Ухваляецца бляск народам.
Бог адчуе хцівую маску,
Хто душою – з пачварным збродам.
Агароджы мармур пампезны
Не схавае душонкі няшчырай.
Усё адно, зважай, зглыне бездань,
Хто хлусьлівым адпрывіўся ў вырай.
Прыпеў:
Будзь сабой, калі нават ня проста
Скінуць маску вечнага страху.
Сэнс жыцьця – не ў хаваньні каросты,
А ў душы дапільнованым паху.
Гэта нас задавольвае шыльда,
Але Госпаду сутнасьць патрэбна.
Пад фіранкай хлусьні не схаваеш
Крывадушша ўчынкаў ганебных.
З надмагільля ськіне Ён вэлюм,
Што бянтэжыў так зрок народа,
І ў сьмяротнай сваёй пасьцелі
Не схаваеш душонку зброда.
Words: J. Branavitskaya, V. Kozel
Music: M. Ptashnikov, A. Kryshchanovich
The tombstone shines with brilliance -
The brilliance of the people is approved.
God will feel the lustful mask,
Who is a soul - with an ugly monster.
Marble fences are pompous
Do not hide your heart insincere.
All the same, beware, the abyss will swallow up,
Who is a liar in the abyss.
Chorus:
Be yourself, if not easy
Drop the mask of eternal fear.
The meaning of life is not in hiding scabies,
And in the soul of the added smell.
This satisfies us with the sign,
But the Lord needs the essence.
You can't hide lies under the curtain
The hypocrisy of acts of shame.
He will take off the veil from the tombstone,
What confused so the sight of the people,
And in his deathbed
You can't hide the soul of a rabble.
