Такую песню лірнік на Нёмане спяваў.
Дачку князёву шчыра пастух адзін кахаў,
Яна яго кахала – галубка з галубком,
Зямля багаццем стала, а неба ім вянцом.
Быў юны шлюб прыгожы - купалаускі вянок,
Укласці меч у ножны князёвы змовіў рок.
Дазнаўся князь суровы,пра іх таемны шлюб
Схапіў любоў у аковы, дзе сосенка і дуб
Пр. А на стромным беразе дуб з сасной стаяць,
Звіўшыся галінамі на усход глядзяць.
На ўсходзе сонейка макамі цвіце,
На зямлі каханенькай, з палыном расце
2. Куды ўцячы каханню, дзе жорсткасць правіць баль
Там кроў з расой на ранні, змачылі тонкі шаль.
Пад дубам і сасною, так лірнік мне спяваў,
Хлапца і свет князёўну любіцца Божа ўзяў.
The lyricist sang such a song on the Neman.
The prince's daughter was sincerely loved by a shepherd,
She loved him - a dove with a dove,
The earth became riches, and the sky became their crown.
There was a beautiful young marriage - a Kupala wreath,
Put the sword in the prince's scabbard conspired to rock.
The stern prince learned of their secret marriage
Grabbed love in shackles where pine and oak
Ave. And on the steep bank an oak with a pine stand,
Curled branches to the east look.
In the east the sun blooms with poppies,
On the ground darling, with wormwood grows
2. Where to escape love, where cruelty rules the ball
There's blood with dew on the early, moistened thin shawl.
Under the oak and the pine, so the lyricist sang to me,
The boy and the world the princess loves God took.
