De wereld ontwaakte, de nacht was voorbij
De maan gaf de zon weer haar volle heerschappij
Daar bleef iemand liggen, daar bleef iemand stil
Daar bleef ze verscholen want zonlicht is zo kil
Het liefst bleef zij slapen, liefst bleef het nacht
Vanonder die dekens werd al het licht veracht
Geen licht kan onthullen, wat verborgen wil zijn
En wat kan verblijden wat immers treurig moet zijn
Geen kleur binnenin, levenslust evenmin
Een vesting van angst, voor leven het bangst
Oh, om te leven met gesloten ogen
Oh, en te dromen met geopende ogen
Oh, tot al je dagen zijn vervlogen