Yksittäinen singulaari jossain räjähtää äärettömän kovaa. Big bang.
Tuhat, tuhat supernovaa. Kaikki yhtä suurta, ei kenenkään omaa. Materia eetteriatomien lomaan.
Käsikynkässä aika ja avaruus, tää universumin unettomuus.
Kuudes ulottuvuus. Paljon kuussa on kello ku tääl on kello kuus?
Mitä merkitsee ihmisen aika tai omistajan omistajuus?
Jää mursi peruskalliosta sepelii. Pohjanmaalla Pyhä Kala Lestiä Veteli.
Peitti tantereen vihreä karva, kantautuu tyhjiöstä ikivanha meteli.
Ja tähtitaivaalla loistavat pisteet lähetti säteensä jo iäisyys sitten.
Osa sammuneita jo, hologrammeja, tilalla sysimusta aukko. Täällä ameebat happea haukko.
Pokkana tiedemiehet vitsejä lauko. Kehitys ei tunne sanaa tauko, tai alku. Ajassa nollaa ei oo.
Itseensä mies kaiken samaistakoon, niin se on tehny aina.
Vertaa ajan alkua omaan syntymään. Pakko jonkun oli kaikkeus synnyttää.
Ihminen juurensa mystifioi, että voi niitä paremmin ymmärtää.
Ja sunnuntaina ihminen Jumalan loi.
Niin pieni on pallomme maa. Tyhjyys ääretön on, aika vallassa varjon.
Mitä ympyrää tallommekaan. Voimasta luonnon armon elossa.
Mul on vaan tää näkökulma ja kaukoputki onneton.
Jossain aurinko paistaa.
Luulee ihminen elämää hallitsevansa. Tee verivala hyttysen kanssa.
Pystyapina teki parhaimpansa, mut tietoisuus se on suunnaton ansa.
Ei tiede tiedä mistään mitään. Keksitään hiukkanen hiukkasen sisään.
Meil on illuusio, et voitas muka ymmärtää, mut viimestä maapalaa kynnän tääl.
Ihan väärää kysymystä kysytään. Ei oo vastausta siihen miks ei mitään pysyvää.
Ollaan itsemme yliarvioitu, viisaaks konfirmoitu.
Kohtaloks kaikki pohjaoletukset koituu. Totuudet nätisti toisiinsa sointuu.
Me kirjotetaan historioita, muttei polvesta poikkee poika.
Ei kukaan lopult voita, siks on turha suuttuu, meiltä siihen voimat puuttuu.
Lyhyestä virsi kaunis.
Niin pieni on pallomme maa. Tyhjyys ääretön on, aika vallassa varjon.
Mitä ympyrää tallommekaan. Voimasta luonnon armon elossa.
Mul on vaan tää näkökulma ja kaukoputki onneton.
Jossain aurinko paistaa.
Niin pieni on pallomme maa. Tyhjyys ääretön on, aika vallassa varjon.
Mitä ympyrää tallommekaan. Voimasta luonnon armon elossa.
Mul on vaan tää näkökulma ja kaukoputki onneton.
Jossain aurinko paistaa. Единственное единичное число где-то взрывается бесконечно громко. Большой взрыв.
Тысяча, тысяча сверхновых. Все равно ничей. Материя для отпуска атомов эфира.
В руках времени и пространства это бессонница Вселенной.
Шестое измерение. Сколько в этом месяце сейчас шесть?
Что означает человеческое время или владение собственником?
Лед разбил основание щебня. В Остроботнии, Pyhä Kala Lestiä Veteli.
Покрытый зелеными волосами в тантере, несущий древний шум из вакуума.
А в звездном небе еще вечность назад сияли славные точки.
Некоторые уже потушены, голограммы, держащие черную дыру. Вот амебы-кислородные ястребы.
Поккана поле шуток ученых. Развитие не знает слова пауза или начало. Нулевое время - это не оо.
Пусть мужчина сам все определяет, и он всегда так делал.
Сравните начало времени с вашим собственным рождением. Вселенная заставила кого-то родить.
У человека есть мистификация своих корней, что он может лучше их понять.
А в воскресенье человек создал Бога.
Так мала страна нашего шара. Пустота бесконечна, время во власти тени.
Каким бы ни был круг дома. От силы благодати живой природы.
Просто у меня такая перспектива, и телескоп недоволен.
Где-то светит солнце.
Человек думает, что он контролирует жизнь. Проведите кровопролитие с комаром.
Вертикальная обезьяна старалась изо всех сил, но осознание этого - огромная ловушка.
Наука ни о чем не знает. Изобретите частицу внутри частицы.
У нас есть иллюзия, что вы не могли понять, но здесь последний кусок плуга.
Задан неправильный вопрос. Нет ответа на вопрос, почему нет ничего постоянного.
Будем переоценены, мудро подтверждены.
Судьба все исходные предположения возникают. Истины гармонируют друг с другом.
Мы пишем истории, но не о поколении, отличном от сына.
Никто не выиграет в конце, так что злится бесполезно, сил на это не хватает.
Короче говоря.
Так мала страна нашего шара. Пустота бесконечна, время во власти тени.
Каким бы ни был круг дома. От силы благодати живой природы.
Просто у меня такая перспектива, и телескоп недоволен.
Где-то светит солнце.
Так мала страна нашего шара. Пустота бесконечна, время во власти тени.
Независимо от круга дома. От силы благодати живой природы.
Просто у меня такая перспектива, и телескоп недоволен.
Где-то светит солнце. Смотрите также: | |
