Στίχοι:
Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική:
Lucio Battisti 1. Βασίλης Παπακωνσταντίνου
2. Γιώργος Νταλάρας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου
3. Ελευθερία Αρβανιτάκη & Δημήτρης Ζερβουδάκης
4. Γιώργος Νταλάρας & Μαρινέλλα
5. Αναστασία Μουτσάτσου & Μαρίνα Σκιαδαρέση
6. Ελένη Πέτα
Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ’ ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
σε κρατούσα απ’ το χέρι ότι ζούμε μου λες δε μου φτάνει
Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
μια φορά μου `χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
Σιδερένια η σκάλα και μου `λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
Σκέψου να ’ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να `σου το πιόνι
μια φορά μου `χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω текст:
Лина Nikolakopoulou
Музыка:
Лусио Баттисти 1. Василис Папаконстантину
2. Даларас & Amp; Василис Папаконстантину
3. Eleftheria Арванитаки & Amp; Димитрис Zervoudakis
4. Даларас & Amp; Маринелла
5. Анастасия Moutsatsou & Amp; Марина Skiadaresis
6. Элени Пета
Поезд шел круглый освещенный и серым цветом воздух
в море с лодки Луны за пределы
часто помню, кто был одет в белое платье
в преобладающем рукой, что мы живем сказать мне не хватает для меня
Песни, которые говорят оба наши голоса понижена
выгравированы сердце на скамейке после того, как предал
Однажды мой "Гесс сказал, не может чувствовать это и другие
до конца, который напоминает молчание как большая любовь
И я, я живу здесь навсегда, и я оставляю вокруг конца, прежде чем вы видите
каждую ночь я иду снова потемнеть и стать сдача
в стоимость все еще горит это тело остается без тени лет
каждую ночь, которая проходит как в кино, и то, что мы испытали на экране квадратного фоне
Каждую ночь, что всегда идет здесь
И все, что я оставить до конца оставить в покое не видят
Железные лестницы и говорит `Я останусь несколько
Он взял всю ночь, чтобы упасть глубоко и воздух душит меня
Машины пренебрегали и паразитной в уличной пыли
Думаю, это было пол черного и `пешку
Однажды мой "Гесс сказал, не может чувствовать это и другие
до конца, который напоминает молчание как большая любовь
И я, я живу здесь навсегда, и я оставляю вокруг конца, прежде чем вы видите
каждую ночь я иду снова потемнеть и стать сдача
в стоимость все еще горит это тело остается без тени лет
каждую ночь, которая проходит как в кино, и то, что мы испытали на экране квадратного фоне
Каждую ночь, что всегда идет здесь
И все, что я оставить до конца оставить в покое не видят | |
