muziko: V. Sapojnikov
traduko: J. Zaznobina
Enigme eksusuras apudborda ond’,
Gitaro spiras ĉe la fajro lasta.
Hodiaŭ adiaŭas ni ĉe mara bord’.
Ne povas adiaŭon mi prokrasti.
Radio verda de la sunsubiro.
Tra pluvaj nuboj glitis ĝi hazarde.
La verdan stelon tralumis mire
Sur fajra flamo, kiu brulas arde.
Al mi vi diru ion ĝisrevidan.
Ne renkontiĝos ni dum tuta jaro.
Kaj ne rigardu min vi kun sopiro.
Ĝis novaj revoj — nepre en tendaro.
Ne tristu kamarad’ ĝis renkontiĝo.
Salutoj, adiaŭoj kune estas.
Ne povas homoj vivi sen disiĝoj.
Ne povas ili sen amikoj resti.
Mi volas vivi kun amikoj miaj —
Esperantistoj miaj verdastelaj.
Kaj trinkas mi pro amikeco tia,
Kiu kunigos nepre nin, fidelajn.
Rebriloj de la fajro balanciĝas
Sur foliaro verda kaj tenera.
Vespero lasta baldaŭ jam finiĝos,
Sed restos niaj steloj kaj esperoj.
музыка: В. Сапожников
перевод: Я. Зазнобина
Загадочно источает на берегу,
Последней у костра дышит гитара.
Сегодня мы прощаемся с морем.
Я не могу попрощаться.
Зеленый луч заката.
Он случайно поскользнулся сквозь дождевые тучи.
Зеленая звезда чудесно сияла
На огненном пламени, пылающем пламенем.
Скажи мне что-нибудь до свидания.
Целый год мы не встретимся.
И не смотри на меня с тоской.
До новых мечтаний - обязательно в лагере.
Не грусти, товарищ, до встречи.
Привет, до свидания вместе.
Люди не могут жить без разлуки.
Они не могут остаться без друзей.
Хочу жить с друзьями -
Эсперантисты мои зеленые звезды.
И пью за такую дружбу,
Кто нас объединит, верные.
Отражения колебания огня
На зеленой и нежной листве.
Прошлый вечер скоро закончится,
Но наши звезды и надежды останутся.
