[1]
"Muistan, kuinka katsoin sinä yönä ulos ikkunasta.
Meri oli tyyni, ja taivaan tähtiä peitti ohut, harsomainen sumu.
Ranta oli hiljaisempi kuin koskaan, mutta minä en saanut unta.
Katselin lintujen värisevän oksillaan;
ihmettelin miksi ne ovat niin levottomia, aivan kuin olisivat odottaneet jotain.
Myöhemmin ymmärsin, että kuolema oli kuiskannut niille, aivan kuten se olisi kuiskannut meillekin jos olisimme osanneet sen kieltä."
[2]
"Aamun vielä viipyessä he saapuivat.
Kuusi pitkää ja kapeaa,
kauniisti koristeltua laivaa piirtyi sumuun alle virstan päässä siitä ikkunasta,
josta minä niitä katselin.
Seurasin, kuinka aseistetut miehet yksi toisensa jälkeen kahlasivat rantaan ja sytyttivät tulen soihtuihinsa;
ja he olivat ensin vaiti, yhtä hiljaa kuin rantakin.
Sammutin kynttilän ikkunaltani toivoen että miehet eivät olleet huomanneet minua, ja pakenin."
Aseet esiin! Soihdut esiin! Nyt menkää ja tuhotkaa! Kaikki polttakaa!
Sääliä ei ansaita, jokainen asukas surmatkaa!
Jätitte kotinne kostaaksenne, se tehkää ja täyttäkää kohtalonne!
Tahdoitte verta, nyt siihen itsenne tahrikaa!
Meri peilaa korkeita liekkejä, lohikäärmeet lepäävät ylpeinä kaiken keskellä.
Katselevat hävitystä, seuraavat tappajan kirvestä ja miekkaa.
Joku pakenee, repii nuolen selästään. Niin moni verivanaan hukkuu.
Meri peilaa korkeita liekkejä, aurinko tulen mustaan henkeen peittyy.
Niin nousee... tulimyrsky!
Mustaa verta sylkee!
Taivaan maalaa... tulimyrsky!
Liekein maata nylkee!
[3]
"Se oli kostoretki, vaikka en tiennyt sitä vielä silloin.
Miehet olivat kotoisin siitä samasta kylästä, kaukaa meren toiselta rannalta,
johon me olimme vuotta aiemmin hyökänneet...
ja minä muistan, kuinka yksi heistä oli silloin jäänyt tekemään kauppaa kanssamme;
luopio, joka ei halunnut palata omiensa luo,
ja me ostimme häneltä avaimet hänen kansansa hävittämiseen."
Ryöstäkää! Raiskatkaa!
Aamu valkenee kaukana.
Matkojen takana jo miehet miekkoinensa.
Ei näy ihmistä täällä.
Suojaa vailla on kylä, ei sitä kukaan aavista.
Hyökkäyksen nopean sarastus lähettää, jo talo toisensa jälkeen palaa.
Päivä lyhyt monelle lie. Sen jokainen muistaa mistä myöhemmin kerrotaan.
Kun hän saapui, kun hän katsoi kattojen palavan, näki rakkaiden kaatuvan.
Ei aseita laskettu. Kuolevan suulla se mistä he tulivat.
[4]
"Ei heillä paljon eloonjääneitä ollut.
Taistelutahtoa heillä kuitenkin oli, ja uusia miekkoja saattoi aina takoa.
Talven ja kevään kestäessä he rakensivat kuusi upeinta koskaan näkemääni laivaa,
ja kokosivat niihin miehiä kaikista heille suopeista naapurikylistä,
kolmenkymmentä väkivahvaa pohjanmiestä kuhunkin.
Heidän laivansa eivät pelänneet merta, ja miehet itse eivät pelänneet mitään."
Niin miehet matkalleen saatetaan.
Ja väki rannalla odottaa, kenties peloissaan.
Huuto kauas jo kiirii, nyt soutakaa!
Niin täynnä uhoa nuoret hetkeään vartovat.
Kunnes salmen suulla tyhjästä myrsky nousee.
Vaivatta repii vahvankin kannelta aaltoihin.
Pohjatuulelle Orm jo raivoissaan huutaa.
Tätä laivaa et kaada! Miehet köysiin tarttukaa!
[5]
"Ehkä se [1]
«Я помню ту ночь я смотрел из окна.
Море было спокойным, и звезды в небе покрыты тонким отвесным туманом.
Пляж был тише, чем когда-либо, но я не мог спать.
Я наблюдал за птицами дрожали на ветвях;
Я задавался вопросом, почему они так беспокойно, как будто они чего-то ждали.
Позже я понял, что смерть шепнул им, так же, как это было бы шепнул нам если бы мы знали язык ".
[2]
«Утро еще пробыли они прибыли.
Шесть длинные и узкие,
красиво украшенный суд наброски в тумане менее чем в миле от окна,
который я наблюдал за ними.
Я наблюдал, как вооруженные люди, один за другим, побрел на берег и зажег факелы;
и они были в первом молчать, молчать, как берег.
Огнетушитель свеча в моем окне, в надежде, что люди не заметили меня, и я убежала ".
Оружие вверх! Разгорается! Теперь иди и уничтожить! Все жечь!
Сострадание не зарабатывает, каждый житель убить!
Вы оставили свои дома, чтобы принять ответные меры, это сделать, и заполнить свою судьбу!
Не сказал бы кровь, теперь tahrikaa сами!
Море отражает высокий огнь, дракон покоящихся гордо в середине всего.
Наблюдая разрушения, после топора убийцы и меча.
Кто-то убегает, вырывает стрелу из его спины. Так много verivanaan затоплены.
Море отражает высокое пламя, солнце покрыто черным дыхание огня.
Потом буря поднимается ...!
Черное кровохарканье!
Картина неба ... стала бурей!
На Высокой земле кожи!
[3]
«Это была месть поездка, хотя я не знаю, что в то время.
Мужчины были из тех же деревень, далеки от другого морского пляжа,
где мы были год назад напали ...
и я помню, как один из них остался, чтобы делать бизнес с;
ренегат, который не хочет возвращаться к своей народной,
и мы купили ему уничтожение ключей своего народа ".
: Возьмите добычу! Raiskatkaa!
Утренние зори далеко.
По морям мужчины со своими мечами.
Никто не здесь.
Деревня находится незащищенной, но никто не может сказать.
Рассвет быстрой атаки отправить, дом после того, как дом в огне.
Для многих день ложь. Как все помнят из позже сказал.
Когда он пришел, когда он смотрел на крыши горящего, увидел свою возлюбленную падение.
не рассчитывается никакого оружия. Умирая губы были, откуда они пришли.
[4]
«Не многие из них остались в живых.
Боевой дух у них были, однако, и новые мечи всегда могли быть подделаны.
В течение зимы и весны, они построили шесть из наших самых сложных когда-либо видел корабль,
и соберу их из всех союзных соседних деревень,
тридцать мощная база каждого человека.
Их корабли не боятся моря, а сами люди не боялись ничего. "
И люди их пути.
И толпы на пляже ждет, возможно, боится.
Крик услышал издалека, теперь грести!
Так полно Bluster молодых людей ждут своего времени.
До пролива в устье бури не поднимается с нуля.
Легкость разрывает особенно сильные волны с палубы.
Борей Орм уже яростный крик.
Этот корабль, вы не наливают! Мужчины Grab веревки!
[5]
"Возможно это Смотрите также: | |
