Τακ, τικ τακ, τικ τακ
στο τζάμι ένα πουλί χτυπάει
που μέσα στη βροχή πονάει
και μ’ απορία με κοιτάει
γιατί το δάκρυ μου κυλάει.
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
ψυχούλα ψάχνω κι εγώ να βρω
έξω κι αν βρέχει, βρέχει κι εδώ
και πού φωλιά να ζεσταθώ.
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
άνοιξη να `ρθει κι εγώ ζητώ
έξω σκοτάδι, νύχτα κι εδώ
εσύ πετάς μα εγώ δεν μπορώ.
Τακ, τικ τακ, τικ τακ
στο τζάμι ένα πουλί χτυπάει
μια στάλα αγάπης μού ζητάει
και μοιαζέι να με συμπονάει
καθώς η πίκρα με γερνάει.