Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa,
hij vertelde me dan altijd een verhaal.
Of we gingen samen naar de golven kijken,
en de mensen kenden opa allemaal.
Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen,
om een hondje dat daar speelde op het strand.
En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen,
Of daar vechten met een weggewaaide krant.
En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen,
lange einden heel gezellig hand in hand,
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
naast mijn opa's grote stappen in het zand.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat,
ze nooit meer op.
Duizend golven spoelden over opa's stappen,
het zijn alleen m'n eigen voeten die daar staan.
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen,
en ik weet nog wat ik met hem heb gedaan.
En zo is opa toch een beetje blijven leven,
want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven,
dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd.
En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen,
lange einden heel gezellig hand in hand,
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
naast mijn opa's grote stappen in het zand.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat,
ze nooit meer op.
Я имел обыкновение часами сидеть на стуле с дедушкой,
он сказал мне всегда рассказ.
Или мы вместе пошли смотреть на волны,
и люди знали, дедуля все.
Да, я помню, как мы были в состоянии продолжать улыбаться,
собака, которая играла там на пляже.
И это просто стоял лает на волнах,
Или борьба с газетой сдувается.
И поэтому мы часто ходили, ничего не говоря,
Длинные концы очень хорошая рука в руке,
а потом я оглянулся и увидел мои маленькие ноги
рядом с большими шагами моего деда в песке.
Но теперь я не ходить сам, потому что мой дед не больше,
и я приношу мои маленькие слезы, что большой море.
Я до сих пор можно видеть, что мой дед лежал как немое белой куклы.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он никогда не спасает.
Но теперь я не ходить сам, потому что мой дед не больше,
и я приношу мои маленькие слезы, что большой море.
Я до сих пор можно видеть, что мой дед лежал как немое белой куклы.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он ударяет,
они никогда не останавливаются.
Тысяча Волны промытые переключатель дедушек,
Только мои собственные ноги, стоя там.
Но я до сих пор знаю, его истории и его шутки,
и я помню, что я сделал с ним.
И так дедушка еще немного, чтобы жить,
потому что воспоминания вы никогда не заблудитесь.
И он дал мне так много хороших советов,
так что он просто держит мой дед навсегда.
И поэтому мы часто ходили, не говоря,
Длинные концы очень хорошая рука в руке,
а потом я оглянулся и увидел мои маленькие ноги
рядом с большими шагами моего деда в песке.
Но теперь я не ходить сам, потому что мой дед не больше,
и я приношу мои маленькие слезы, что большой море.
Я до сих пор можно видеть, что мой дед лежал как немое белой куклы.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он никогда не спасает.
Но теперь я не ходить сам, потому что мой дед не больше,
и я приношу мои маленькие слезы, что большой море.
Я до сих пор можно видеть, что мой дед лежал как немое белой куклы.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он ударяет,
они никогда не останавливаются. Смотрите также: | |
