Недзе зямля, ды хутка набліжаецца яна
Я лячу з хмарачосу, а пасля на нябёсы-
І гэтак - штодня.
Уніз галавой, птушкі лётаюць побач са мной
На вячэру не чакайце, разлячуся па асфальце-
Мае мары адстой.
З кожнай секундай бліжэй да зямлі
Я адчуваю сябе
Проста з дзяцінства я вельмі хацеў
У хмарах, як птушка, ляцець.
Пакуль я лячу, адчуваю сябе, як хачу
У свабодным палеце людзі кайф свой знаходзяць-
Я таксама тарчу.
Вольны свой час гэтак бавіў я колькі разоў
Што цяпер кожны новы для мяне шэраговы
І таму я крычу.
З кожнай секундай бліжэй да зямлі
Я адчуваю сябе
Проста з дзяцінства я вельмі хацеў
У хмарах, як птушка, ляцець.