Нашапчы мне на вуха сваю псеўда-навуку, нашапчы.
У забытым завулку нас з табою завуць да шыпшын.
Два кароткія цені, нібы сны-летуценні зімы.
Як маўклівае гета, толькі помні, што гэта не мы.
Шукай мяне, гукай мяне,
Як клічуць сонца па вясне,
I рэкі ўсе выходзяць з берагоў.
Знайдзі мяне, згубі мяне
На яве, альбо толькі ў сне,
Хавай мяне ў цяпло сваіх снягоў.
Асцярожна і ціха жыць, як дыхаць, і дыхаць, як жыць.
Хто бяжыць, не саб'ецца, толькі слухай, як сэрца дрыжыць.
Невядомае гора ўздымаецца з горных вышынь.
І да самых аблокаў ахінае аблога душы.
Шукай мяне, гукай мяне,
Як клічуць сонца па вясне,
I рэкі ўсе выходзяць з берагоў.
Знайдзі мяне, згубі мяне
На яве, альбо толькі ў сне,
Хавай мяне ў цяпло сваіх снягоў.
Джеки меня на ухо псевдо науки, ад.
В забытых переулке нас с тобой вызов на бедра.
Две короткие тени, как мечта, мечтая зима.
Как тихое гетто, только воспоминание, что это не так.
Ищите меня, звук меня,
Как зовут солнца весной,
Я реки все выходят из берегов.
Найди меня, потеряю меня
В Java или только во сне
Самай меня в теплое нюхает.
Тщательно и спокойно живут как дышать и дышать, как жить.
Кто бежит, не приходит, просто послушать сердце дрожи.
Неизвестное горе поднимается из горных высот.
И к облакам охватывают душу.
Ищите меня, звук меня,
Как зовут солнца весной,
Я реки все выходят из берегов.
Найди меня, потеряю меня
В Java или только во сне
Самай меня в теплое нюхает.
