Λες, να γίναν χθες, τόσες στιγμές,
έτσι απλά και εγώ από σήμερα να ξύνω τις πληγές;
Λες ,να 'ταν απλά υπερβολές,
τα σ' αγαπώ της και πως τίποτα δεν κράτησε;
Δες, ξέρω δεν έχεις πια αντοχές,
κι ότι αγαπάς τόσο καιρό απόψε σε γονάτισε.
Δες, τα 'χω περάσει αυτά που λες,
πήρα τον χρόνο μου κι ο πόνο πια, σταμάτησε.
Έχω δυο τελευταία τσιγάρα
και μια κατάρα, να πνίξω ως το ξημέρωμα.
Δυο τελευταία κι έναν πόνο
και στο δηλώνω, κακό θα 'χω αποτέλεσμα.
Παίξε μου κάτι στην κιθάρα
κι ας βγούνε κι άλλα, στου πόνου το στερέωμα.
Παίξε κι εγώ θα συμπληρώνω,
πόνο στον πόνο, σ' ένα Βαρδή αφιέρωμα.
Πως, πες μου το πώς, να γίνω αλλιώς,
ο χρόνος έγινε εχθρός μου κι ούτε μια στιγμή γιατρός .
Πως, έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι αυτός,
που τόσα βράδια κι η σκιά του, τον παράτησε.
Δες, δε σ' έχω δει ποτέ να κλαις,
μα τι 'ναι αυτά, που τόση ώρα τώρα, κάθ It's as if so many moments were happening yesterday,
so I just scratch the wounds from today?
You mean, like, saltines and their ilk, eh?
I love her and how did nothing last?
Look, I know you can't stand it anymore,
and that you love so long tonight knelt down.
Look, I've gone through what you're saying,
I took my time and the pain stopped.
I have two last cigarettes
and a curse, to drown until dawn.
Two last and one pain
and I declare to you, I will have a bad result.
Play me something on the guitar
and let others come out, in pain the firmament.
Play and I will complete,
pain in pain, in a Vardi tribute.
How, tell me how to be different,
time became my enemy and not a moment a doctor.
How, anyway, this is me,
that so many nights and his shadow left him.
Look, I've never seen you cry,
but what are these, that so many hours now, sit | |
