Прачынаешся ты ад жаху сумненняў,
Што жадаюць раптам розум узяць.
Шмат пасля цябе сумных пакаленняў
Будуць мець таксама жаданне існаваць.
Што рабіць, калі няма нічога?
Раптоўных здарэнняў ты не чакаеш.
Няма шчасця, няма нікога,
І сам сябе ты зневажаеш.
Прыпеў:
Я не разумею сябе
Не разумею сябе
Не разумею сябе
Не разумею сябе
Я не бачу неба, я не бачу хмар,
Мне не трэба ўсё гэта.
Я не бачу зораў, я не бачу свой твар -
Ды навошта патрэбна…
Часу застаецца не вельмі шмат -
Трэба расплюшчыць свае вочы.
Часам хочаш азірнуцца назад…
Прыпеў.