ընկան շորերը հատակին
բացվեց մարմինը ու հոգին ու հին վերքերը
անտեսելով անվտանգության կանոնները
քեզ հետ մինչև լուսին ու հետ
ոչ անցյալ, ոչ ապագա
քեզնից հետո չկա ոչինչ
կաթում ա ձայնդ շուրթերիս
արյանս մեջ
խոսքերիդ հետ հոսում ա թույնը ոգելից
ամպերից էլ վեր
այրված մինչև հոգի
քեզ հետ դեպի անդունդ
քեզնից հետո ոչինչ
թաքնված փխրուն մտքերի մեջ
հակված անվերջ լինելուն
մատնված խուճապի
քրքրված շորերով
ես փնտրում էի քեզ
ու կորցրի ինքս ինձ
ապերից էլ վեր
այրված մինչև հոգի
քեզ հետ դեպի անդունդ
քեզնից հետո ոչինչ
դատարկ ու անիմաստ
քեզ հետ մինչև երկինք
ապերից էլ վեր
այրված մինչև հոգի
(դատարկ ու անիմաստ)
(մինչև աստղեր քեզ հետ)