Ei voga sér að jökulrönd
drottnar hvorki né djöflar
Lífsvon mín að engu varð
í ferðalok svo þreyttur
Eintal óttans kvað sér hljóðs
sáttur gaf upp andann
Gröf mín þar sem gafst upp hold
í jökulsins langa dal og kalda
Ég veit ég aldrei kem til baka
til baka heim til þín
Ég leggst í svefninn langa
Í friði og ró í Kaldadal
Dauðans hvíta hulan köld
grænan gróður kæfir
Lífsins dagur stuttur er
í jökulsins langa dal og kalda
Ég veit ég aldrei kem til baka
til baka heim til þín
Ég leggst í svefninn langa
Í friði og ró í Kaldadal
Ég sef og aldrei dagar aftur
nótt mín eilíf er
Ég leggst í svefninn langa
Í friði og ró í Kaldadal