ако немаш ноќва
кому да се помолиш
ќе бидам јас за тебе
како икона што може
сите твои темни мисли да ги избрише
и сета твоја болка да ја однесе,
барем за час.
уморот го криеш под црни пердуви
лицето го миеш од стари шминки ефтини,
а знаеш дека ниту една вода не измива
од таа кал што во тебе се собрала,
штом сфатиш
солзи и бакнежи
ти мораш стално друг да љубиш
солзи и бакнежи
тој те плаќа а ти се нудиш
солзи, но никој не ги гледа
солзи и бакнежи
кому ли се даваш сега
погледни ја те молам месечинава
огледало ќе биде на сета твоја убавина
погледни ја и немој да се сокриваш и
почни добри нешта ти да откриваш, во себе