Eg trur eg knyte slipsknuten opp
Femogførti minutt på et hjørna er nok
Ein ting er at det regner ned
hadde eg tenkt meg om sko eg kanskje regnet med det
Men denne gangen får du ikkje snakket deg vekk
Du summer som en sverm rundt krukkene med honning
Er som å sei eg ska bli henta på hest
og så komme du forseint og så kommer du med ponni
Eg er ikkje lenger ditt levande kunstverk.
Sitt på din balkong og sjå når scenen går i svart
Neste gang du ser på ein solnedgang
tenk på meg og lommå full av gull eg har mi hånd i
Regnbuen treffer oss ikkje lenger
mine dråper var ikkje sølv
og dine stråler var heller aldri gull
Ja alt var som våre mødre sa
Hvis det glimre vil det frista
Du kan komma heim alltid heilt til det sista
Denne må du ennå lenger ut på landet med
Kor du kan spretta dine korker av champagnane
og sei Hei til ditt heilfigurspeil
Spør deg sjølv koffer lykken har snudd og gått sin vei
Og sett deg ned i ditt eget antikkmøblemang
unda laken av støv og syng så din sang
Sjå for deg meg i din perfekte dans
og velkommen på parketten
og hiv deg rundt min hals
Og så len deg tilbake nøyaktig ett hundre dager
Og tenk fyrste gong at du traff meg
får du aldri tilbake
Regnbuen treffer oss ikkje lenger
Mine dråper var ikkje sølv
og dine stråler var heller aldri gull
Ja alt var som våre mødre sa
hvis det glimre vil det frista
Men du kan komma heim alltid heilt til det sista
Eg sko heller vært din far eller din sønn
Sydd sammen for alltid i blod heilt uten søm
Ein drøm det blir ingenting av er som ei
Dråpe av løgn i et hav
Ikkje spol fram og ikkje spol tebake
For akkurat nå var allerede gamle dager
Regnbuen treffer oss ikkje lenger
Mine dråper var ikkje sølv
og dine stråler var heller aldri gull
Ja alt var som våre mødre sa
Hvis det glimre vil det frista
Men du kan komma heim alltid
Du kan komma nå eller gi det tid
Dørene står åpne heilt til det sista
Du har alle mine skatter i di kista
