Пусты {ізгой}
Існуе шлях той, куды б я магла падацца
аддаушы голас. няма силы мне змагацца
Як падтупіць гэтую боль, як дрэнна
І разумець што са мной, усе не патрэбна
Дырка ў душы, і я ўжо аслепла
Пуста ўнутры, не чуць нават паветра
Дождж, прабіваючы наскрозь маю душу
Разрывая на кавалкі, усе крычу
Дзе мой шлях, той патаемны
Дзе мой шлях, заўжды нязменны
У бой, я пайду каб захапіць сваю душу
І крывёй заполніць цалкам пустату,
Што так мяне знішчае
Сэнс жыцця не вылучае
Скарб свой знайшла. и не дазволю дакрануцца
бо што есць дрэнна людзей зноуку не хвалюе
Сэнсу няма ў жыцця, пакуль не знойдзешь
Дзе там стаіць твой ахвяр, калі ж ты пойдзеш?
Дырка ў душэ, на рух не ўплывае
Пуста ўнутры, мазайку я збіраю
Пріпев
Час настаў, каб стаць дужэй, мацнейшым быць
Шлях шукаць, сябе свой скарб набыць,
Здавальні душы парыў, галодны ён
Пабудуй наноў масты ізгой.