na śmierć zapominać chcę twe zakamarki ciała detale zapach śmiech wyrzucać precz jak rzeczy z głowy już raz wyrzucone
miota i rzuca mnie na kres myśli złych nie miotam się nie rzucam nie bronię się z każdą minutą każdym nowym dniem kocham cię coraz mniej
hamuje świat zatrzymuje mi się tętno jak ciężka kropla spadam na pokład i rozbijam się rozpływam paruję znikam tak jakby nie było jutra
już świt słońce wali w drzwi lepiej już idź musisz już iść
до смерти Я хочу забыть ваши углы деталей тела пахнуть смехом выбросить как вещи, которые уже были выброшены из головы
бросает меня и подводит меня к концу плохие мысли Я не вырвет Я не защищаю себя с каждой минутой каждого нового дня я люблю тебя все меньше и меньше
тормозит мир мой пульс останавливается как тяжелая капля я падаю на борт и я врезался воск лирическая Я пропариваю, я исчезаю так как будто не было завтра
рассвет, солнце стучится в дверь лучше иди сейчас ты должен идти