Так неверагодна вера ў людзей
Стане вадой.
Спакой. Ты мае лекі, ты мая кроў,
Ты мая кроў.
Разарві мяне на часткі
І згвалтуй мае пачуцці.
Цішынёю добрае забіць.
Памяць не дае нам падаць,
Памяць не дае нам марыць,
І ніхто не вінаваты.
Уцякай, бо гэта вайна.
Што табе сніцца,
Хворая на сэрца і на зрок Атлантыда,
Цяжкім коштам
Кім ты мяне лічыш, не вымаўляй.
Шэрай сцяной.
Бетон. Ты мая вера, ты мая кроў,
Сцёртая кроў.
І, губляючы прытомнасць,
Прызнавацца у самым горшым,
Раны абнуліць і проста быць.
Але надпісы на целе
Выдаюць, бо мы хацелі
Набліжацца да паветра.
Не цяпер, бо зараз вайна.
Што табе сніцца,
Хворая на сэрца і на зрок Атлантыда,
Цяжкім коштам
Так неверагодна ў неба ляцець,
Быць вышынёй.
Я бачу гэты боль.
Я бачу гэты боль.
Кантроль