Λέξη δε λες, μόνο ο Βοριάς ουρλιάζει
ώρες περνούν και σκοτεινιάζει.
Μίλα λοιπόν, μη με κρατάς απ’ έξω,
όλα μπορώ να τα αντέξω.
Αν δε μ’ αγαπάς,
αν από καιρό θες να μ’ αφήσεις
δεν θα βρεις κατάλληλη στιγμή
να τ’ ομολογήσεις.
Αν δε μ’ αγαπάς,
πες το σαν σε άλλον να μιλάς
πες το μου σαν να ‘τανε ένα αστείο,
σαν να ήταν λέξη σε βιβλίο,
όλα θα τελειώσουν μ’ ένα αντίο,
αν δε μ’ αγαπάς.
Λέξη δε λες, κοιτάς από το τζάμι,
έξω η βροχή κυλάει ποτάμι.
Μίλα λοιπόν. Με τρώει η αμφιβολία.
Βάλε μια παύλα μια τελεία.