Denbora aurrera doa
erlojuaren orratzak
tik, tak.
Ezin da atzera begiratu,
ta ezin da kontrolatu
geroa.
Horregatik lau haizetara
askatu nahiko neuke dekoten korapiloa,
eten barik ittoten nauen soka hau
apurtu egin behar dot.
Egin nahi dodazan gauza guztixek egin.
Erratzeko aukera bat eduki nahi dot.
Ta indarra dagoen artien, bidiek zabalduz,
nigan sinestu.
Ta begixek itxitte
sentitzen dot barruen
itxaso bat kolpeka; bai.
Zelan dekoten
askatasun beharra,
bizitzeko gogoa.
Laino guztixen gainetik
eta sasixen azpitik
bizi naz.
Ta nago mugaturik
ezer esan ezinik,
ixilik.
Horregatik...