Yine hicranla seni andı gönül,
Tende cânım, rûh-u revânım Cânân...
Andıkça hasretlere yandı gönül;
Ne olur kıl artık vuslata şâyân.!
Gel vur mızrabını kalbimi söylet!
Vur ruhuma nağmelerini dinlet!
Bu gönlüme geleceğini vâdet!
Vâdet ki kalmadı dizlerimde dermân..!
Güller gülse de ağlıyor hep bülbül,
Bir dert küpü âdeta şimdi gönül;
Bilmem mümkün mü bu hale tahammül?
Ruhumda âh-u zâr, dilimde figân.
Gel vur mızrabını kalbimi söylet!
Vur ruhuma nağmelerini dinlet!
Bu gönlüme geleceğini vâdet!
Vâdet ki kalmadı dizimde dermân..!
Bilirsin gayri imdat edecek yok;
Gönlümü dertten âzâd edecek yok;
Kıtmîri başka âbâd edecek yok,
Hatırım virâne, gözlerim giryân...
Gel vur mızrabını kalbimi söylet!
Vur ruhuma nağmelerini dinlet!
Bu gönlüme geleceğini vâdet!
Vâdet ki kalmadı dizimde dermân..!
