Восень. Верасень. Панядзелак. Ранак.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны,
Таму што, бляць, восеня, панядзелак, ранак.
Пачатак тыдня. Праца чакае.
Ранак. Падворак. Шэрасьць у радкі.
У рваных кішэнях маіх нагавіцаў,
Засталося поў тыдня да палучкі.
Восень. Верасень. Панядзелак. Ранак.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны,
Таму што, бляць, восеня, панядзелак, ранак.
Чарговы дзень без пераменаў,
яшчэ адзін дзень крок за крокам
Без пераменаў у чаканьні рэпрэсій,
на белых кухнях з эўрарамонтам.
Зноўку размовы замест супраціву.
Зноў, вочы баязьліўцаў нязгодных.
Кожны з іх чакае, на перамены,
Алеж нічога для гэтага ня зробіць.
Навокал здыхае нешта безпаваротна.
А сэрца таміцца пад белай кашулей.
Я, бля, іду скрозь сьвет ліхтароў,
Уздоўж старой паламатае бардзюры.
Такі самы, нічым ня горшы, ня лепшы,
Як навокал, суайчыньнікі па хатах.
Пагрызены дэпрэсіяй і адзінотай,
Нічога новага тая самая здрада.
Аааа сука
Autumn. September. Monday. Morning.
I woke up not sober or drunk.
I woke up not sober not drunk,
Because, fuck, fall, monday, morning.
The beginning of the week. Work awaits.
Morning. Backyard. Gray in lines.
In the torn pockets of my trousers,
Half a week left before pay.
Autumn. September. Monday. Morning.
I woke up not sober or drunk.
I woke up not sober not drunk,
Because, fuck, fall, monday, morning.
Another day without change,
another day step by step
No change in anticipation of repression,
on white kitchens with renovation.
Talk again instead of resistance.
Again, the eyes of cowards disagree.
Each of them is waiting for change,
Alezh will do nothing for this.
Something around is sighing irrevocably.
And the heart languishes under a white shirt.
I fucking go through the world of lanterns,
Along the old broken curb.
The same, no worse, no better,
As around, compatriots at home.
Bitten by depression and loneliness,
Nothing new is the same betrayal.
Aaaa bitch
