Ես տեսնում եմ արևածագ
Արթնացող երկնքի գրկում
Գիշերվա հեքիաթից ծնված
Երազներն են անթիվ ապրում
Բայց սառցով է պատվել հոգիս
Անձրևով է նորից լալիս
Թե կրակ թե ամառ գունեղ
Չեմ կարող նկատել...
Փոթորկել... իմ հոգին...
Դու կարող ես սիրով միայն կիսաձայն
Փոթորկել... իմ հոգին... ու լալ...
Ես տեսնում եմ մի ծիածան
Երազկոտ մի կամուրջ լուսե
Այն կապել է փորձում դարձյալ
Սիրտը քո իմ սրտին անթել
Բայց սառցով է պատվել հոգիս
Անձրևով է նորից լալիս
Թե կրակ թե ամառ գունեղ
Չեմ կարող նկատել...
Փոթորկել... իմ հոգին...
Դու կարող ես սիրով միայն կիսաձայն
Փոթորկել... իմ հոգին...
Լինելով իմ կողքին միայն
Հավատում եմ կարող ես դու
Քո սիրով քո սիրով անհուն
Փոթորկել... իմ հոգին... ու լալ...