Τον καιρό που μ’ αγαπούσες με ρωτάς ένα πρωί στην κουβέντα μας επάνω τ’ είναι άραγε η ζωή τότε γύρισα και σού ’πα γι’ άλλους είναι το κρασί (γι’ άλλους δόξα γι’ άλλους πλούτη μα για μένα είσαι εσύ)
Τώρα που άλλαξε η καρδιά σου κι έναν άλλο αγαπάς απορείς μου λεν ακόμη η δική μου πως χτυπά μήπως τάχα σαν κι εμένα δεν είν’ άνθρωποι πολλοί (από μέσα πεθαμένοι και απόξω ζωντανοί)
В свое время с любимым спрашивать меня однажды утром в нашем разговоре до Т ' это жизнь , то я повернулась , и я говорил вам о других вино ( для другой славы для других богатств , но для меня это ты )
Теперь, когда изменила свое сердце , а другой любит меня задаться вопросом, даже Len мину, которая поражает якобы не любит меня " много людей (внутри и скрести мертвые живут )
