Escota petit, jo que’t voi condar ua istuèra
Istuèra d’aquèstra tèrra
Las aurelhas e los uelhs ubèrts
Mainat, audir que cau
Còp èra a lua plea
Lo conde de Cama Crusa
Au som de las montanhas, montanhas pirenèus
Tot au près deu cèu, a la purmèra nèu
Um monstre deus hastians, que s’a pergut la cama
La cama de córrer, de per tota la plana
L’espiar maishant, suu jolh l’uelh ubèrt
Avisatz-ve se la jamèi vedetz
Cama crusa!
La paur deus aulhèrs e deus mainats tamben
Atencion petit que’t gaharà lo ser
E tu esbarrit que t’empòrta a la nuèit
Siatz charmants, demoratz au lheit
Cama crusa!!!
La hilha deu rèi que’s volè maridar
A un praule hèr qui èra misician
Lo pair que l’ave causit un prince ric
De malur qu’avè plorava mei que chic
A nuèit la hilha que s’ei escapada
Mala sòrta que se l’a crotzada
Um vielh bohèmis un dia de mercat
Ua bèra pora que s’avè panat
Tota la jornada que s’estujè plan
Esperar lo ser entà’s har desbrembar
A nuèit que s’en torna tà la rotlòta
Mala sòrta que se l’a crotzada
