Bilmezdim bu derdin, seni yolundan,
Beni solumdan, edeceğini.
Bilmezdim en sessiz yanımdan,
Yağmuruna kan terleyeceğimi.
Bilmezdim çok yanlarımın,
Az yanımla, yetineceğini.
Uzaklarımın, yakınlığım,
Yakınlığımın uzaklara gönül vereceğini.
Bilmezdim. (x8)
Yoksa küs müsün bana?
Dilime ikâmet edenim.
Dargınsak eğer,
Üç günü geçeli aylar oluyor haberin olsun.
Ve bu ara yanık kokulu rüzgarlar çarpıyor yüzüme.
Beni soluğumdan tutuyor üşümelerim.
Boğazıma yapışmış sıtmalı kelimeler.
En yakın sağda park’a çektiler kendilerini.
Söz dinlemez oldu sözler.
Adına sır diyorlar sevmelerin.
Gürültülü harflerin sükûta izdivaç ediyorlar.
Mahrem duygularını telveye terk ediyorlar hani.
Yorulmadın mı dilimden sessiz çığlığım?
Senin yerin dağınıklığım,
Toparla kendimi…
Bilmezdim çok yanlarımın,
Az yanımla, yetineceğini.
Uzaklarımın, yakınlığım,
Yakınlığımın uzaklara gönül vereceğini.
Bilmezdim. (x8)
Söz: Barış Cem Kaya
Müzik: Özcan Deniz
Aranjör: Yıldıray Gürgen
