Կռունկ, բարով դառնաս
Խոսք.` Գևորգ Էմինի
Երաժշտ.` Ալեքսեյ Հեքիմյանի
Կռունկ, գնա, հայոց դաշտի ծաղիկը տար պանդուխտներին,
Արարատի ձյո~ւնը տար թևվիդ.
Ջուր Սևանա` պանդուխտներին`
Մեր նոր երկրի երգերն ուրախ,
Մեր նոր կյանքի լույսերը վառ,
Մի բուռ հող տար, ոտքիդ կպած,
Մեր տարագիր պանդուխտներին:
Գնա, կռունկ, երկրե երկիր
Ու ետ դարձիր, - բարով դառնաս,
Բեր մեր հայոց պանդուխտներին,
Ու ետ դարձիր, - բարով դառնաս,
Դարձիր այնպես, որ ոչ մի տեղ,
Ոչ մի պանդուխտ քեզ չսպասի
«Ղարիբ, կռունկ» էլ քեզ չասի ու չլացի, -
Բարով դառնաս:
Կռունկ տեսա՞ր անապատում,
Նոր ջրանցքի հուն են հարթում,
Վարդ է բացվել քարի վրա,
Քարը կրկին դարձել է տուն,
Թեքվել է, որ Արազն անցնի,
Ամեն տնից ելնում է ծուխ,
Ամեն մի հավք դարձել է բույն:
Գնա, կռունկ, երկրե ե Crane, goodbye
Word by George Emin
Musician: Alexey Hekimyan
Crane, go, give the flower of the Armenian field to the foreigners,
Give the snow of Ararat to you.
Water Sana to the immigrants
The songs of our new country are happy,
The lights of our new life are bright,
Give a handful of soil, tied to your foot,
To our deported immigrants.
Go, crane, country country
And come back, - goodbye,
Bring our Armenian immigrants,
And come back, - goodbye,
Turn so that nowhere,
No stranger will wait for you
"Gharib, crane" do not say to you and do not cry -
Welcome back.
Did you see a crane in the desert?
They are paving the way for a new canal,
A rose has opened on a stone,
The stone has become home again,
He leaned over to pass Araz,
Smoke comes out of every house,
Every gathering has become a nest.
Go, crane, earth | |
