მე შენთვის ვწერდი ლამაზ სტრიქონებს,
ყველაფერს ლამაზს შენ გადარებდი,
გიკრეფდი ვარდებს და იის კონებს,
მეგონა შენს გულს გავახარებდი.
შავ მერცხალივით შორს გამიფრინდი,
უშენოდ დამრჩა კვლავ სიმარტოვე,
მე გადავაგდე კალამი ხრამში,
და პოეზია კვლავ მივატოვე.
მშვიდობით ჩემო ნაზო ქმნილებავ,
მშვიდბით ჩემო ოცნების თვალო,
მშვიდობით ჩემო ციცინათელავ,
ჩემს ოცნებებში გაზრდილო ქალო.
შენ სიყვარული არა გცოდნია
და ერთგულება იცი მცირედი,
მე დაგარქმევდი ქალავ ცოდვიანს
და უფრო მშვიდად დავიძინებდი.
მე შენზე ლექსით ვიტყოდი აუგს,
სიტყვებს ვაქცევდი ხმლებად, ტყვიებად,
რომ წესი იყოს ჩემს ლამაზ მთებში,
უმწეო ქალზე შურისძება.
დღე დღეს მიყვება წყებათა წყება,
როგორც ფოთლები ლამაზ ვერხვების,
სიცოƱ Я пишу вам для красивых струн,
Все, что вы переехали к вам,
Гикрафд падает и устрицы,
Я думал, что вы привезли в мое сердце.
Черная раковина далеко,
Решительно успокоиться снова,
Я пойду на ручку в Храми,
И поэзия я снова оставил.
Мир мой мягко креативный,
Бирс мои мечты,
До свидания мой цикл,
Увеличение моей мечты.
Вы любите не светяться
И лояльность вы немного знаете,
Я заключаю, что грешник черепа
И я бы предпочел спать больше.
Я бы сказал стихотворение о тебе,
Смотреть слова на мечах, пулях,
Это правило быть на моих прекрасных холмах,
Уязвимая очередь женщины.
День сегодня носит пары пар,
Как листья красивые сосуды,
Современный & # 433 | |
