Дзе мой край?
Tам, дзе вечную песню пяе Белавежа,
Там, дзе Нёман на захадзе помнiць варожую кроў,
Дзе на ўзвышшах Наваградскiх дрэмлюць суровыя вежы
I вяшнёвыя хаты глядзяцца ў шырокi Дняпро.
Ты ляжыш там, дзе сiняя Прыпяць ласкава вiецца,
Дзе Сафiя плыве над Дзвiною нiбы карабель...
Там, дзе сэрца маё з першым крокам, як молат, заб'ецца,
Калi б нават сляпым i глухiм я прыйшоў да цябе.
Што сляпым? Нават мёртым успомню высокiя зоры,
Над ракою чырвонай i цмянай палет кажаноў,
Белы ветразь на сiнiх, на гордых, як мора, азёрах
I бары-акiяны, i неба - разлiвы iльноў.
Дзе мой край?
Там, дзе людзi нiколi не будуць рабамi,
Што за полiўку носяць ярмо ў безнадзейнай турме,
Дзе асiлкi-хлапцы маладымi ўзрастаюць дубамi,
А мужчыны, як скалы, - ударыш, i зломiцца меч.
Дзе мой край?
Там, дзе мудрыя продкi ў хвоях паснулi,
Дзе жанчыны, як радасны сон у стагах на зары,
А дзяўчаты, як дождж залаты. А сiвыя матулi,
Як жнiў'ё з павуцiннем i добрае сонца ўгары.
Там звiняць неўмiручыя песнi на поўныя грудзi,
Там спрадвеку гучыць мая мова, булатны клянок,
Тая гордая мова, якую й тады не забудзем,
Калi сонца з зямлёю ў апошнi заглыбяцца змрок.
Ты - наш край.
Ты - чырвоная груша над дзедаўскiм домам,
Лiстападаўскiх знiчак густых фасфарычная раць,
Ты - наш сцяг, што нiкому, нiкому на свеце, нiкому
Недамо абсмяяць, апаганiць, забыць цi мячом зваяваць.
Мы клянёмся табе баразной сваёй першай на полi,
I апошняй раллёй, на якую ўпадзём у журбе.
Мы клянёмся табе, што нiколi, нiколi, нiколi,
Так, нiколi ня кiнем, ня кiнем, ня кiнем цябе. Tse my edge?
Tam, jo eternal song pyae Belavezha,
There jo Neman on zahadze pomnits varozhuyu kroў,
Jo on ўzvyshshah Navagradskih dremlyuts surovyya Vezha
I vyashnёvyya hut glyadzyatstsa ¢ shyroki Dnyapro.
You lyazhysh there jo sinyaya Prypyats laskavo vietstsa,
Tse Safiya swim over Dzvinoyu niby Karabel ...
There jo Serca maё s Persha Kroc, yak Molat, zab'etstsa,
Kali b Nadab slyapym i gluhim I pryyshoў tsyabe yes.
INTO slyapym? Nadab mёrtym uspomnyu vysokiya Zora,
Over rakoyu chyrvonay i tsmyanay kazhanoў pallets,
Bela Vetraz on sinih, the proud, yak Mora azёrah
I-bars akiyany, i sky - razlivy ilnoў.
Tse my edge?
There jo lyudzi nikoli not buduts rabami,
INTO for poliўku nosyats yoke ¢ beznadzeynay Circus,
Jo-asilki hlaptsy maladymi ўzrastayuts dubami,
A muzhchyny yak rocks - udarysh, i zlomitstsa sword.
Tse my edge?
There jo mudryya prodki ¢ hvoyah pasnuli,
Zhanchyny Tse yak radasny sleep in Stag at Zara,
A dzyaўchaty yak dozhdzh Zalata. A sivyya matuli,
Yak zhniў'ё s pavutsinnem i get Sontz ўgary.
There zvinyats neўmiruchyya pesni on poўnyya grudzi,
There spradveku guchyts May MOV, damask klyanok,
Taya proud MOV, yakuyu th tady not zabudzem,
Kali Sontz zyamlёyu ¢ s aposhni zaglybyatstsa zmrok.
You - our land.
You - Chyrvonaya pear over dzedaўskim houses
Listapadaўskih znichak thick fasfarychnaya rats,
You - our stsyag INTO nikomu, nikomu at Swiecie, nikomu
Nedam absmyayats, apaganits, zabyts tsi zvayavats ball.
We swear Taba baraznoy svaёy Pershai on poli,
I aposhnyay rallёy on yakuyu ўpadzёm in Zhurba.
We swear Taba INTO nikoli, nikoli, nikoli,
For nikoli kinem nya, nya kinem, nya kinem tsyabe. | |
