Нічога не вяртаецца назад: Ні гэты міг, ні гэты дзень, — я знаю. Ты адыходзіш ціха ў снегапад, А я люблю вясну. Я пачакаю.
Разрыў-трава. Нязбітая раса. Халодны ветах блудзіць каля гаю. I наша сцежка жытам прарасла. А я люблю жніво. Я пачакаю.
Ідуць дажджы — хоць з хаты не вылазь, Бяссонны год, як лён, перабіраю. На туфельках, на белым плацці — гразь. Я не люблю слаты. Я пачакаю.
on a poem by Eugenia Janiszczyc
Nothing goes back: Neither this moment nor this day - I know. You walk away quietly in the snow, And I love spring. I'll wait.
Gap-grass. Unbeaten race. Cold vets wander about the grove. And our trail of rye sprouted. And I love the harvest. I'll wait.
It's raining - even if you don't get out of the house, A sleepless year, like flax, I sort through. On the shoes, on the white dress - dirt. I don't like slats. I'll wait.